نی انبان، نی انبان ۲
یکی از سازهای رایج در منطقه خلیج فارس «نی انبان» است که با نام «همبونه» نیز شناخته می‌شود. این ساز بادی نی‌دار ترکیبی است. در نی انبان، هوا به داخل یک کیسه بزرگ که به یک نی متصل است، منتقل می‌شود. این طراحی به نوازندگان این امکان را می‌دهد که از هوای ذخیره شده در نی انبان برای تولید صدا برای مدت کوتاهی بدون نیاز به دمیدن مداوم استفاده کنند.
مخزن هوای این ساز در دامان نوازنده قرار می‌گیرد و نوازنده می‌تواند با استفاده از بازوهای خود از هر دو طرف به مخزن فشار وارد کند. به دلیل وجود این مخزن هوا، نیازی به استفاده از تکنیک بازگشت نفس که معمولاً برای نواختن سایر سازهای بادی مورد نیاز است، نیست.
ساختار
پوست
جزء اصلی این ساز نی انبان است که از پوست دباغی شده حیوانات چهارپا، مانند بز یا گوسفند، یا از مشک ساخته می‌شود. این قسمت هوا را ذخیره می‌کند و هم ورودی هوا (دهانه) و هم خروجی هوا (دسته نی انبان) دارد.
دسته:
دسته، غلافی چوبی است که معمولاً از چوب سرو یا بنارد ساخته می‌شود و به شکل ناودان است. درون دسته، دو نی قرار داده شده و با استفاده از موم محکم می‌شوند. هر نی دارای شش سوراخ صدا است که در سر هر کدام، یک نی قرار دارد.
نی‌ها:
نی های ذکر شده همان هایی هستند که روی دسته ساز نصب می شوند.
دهنی:
دهنی جایی است که ساز نواخته می‌شود. این دهنی به شکل قرقره طراحی شده است.
نگهداری از نی انبان
یکی از سازهای رایج در منطقه خلیج فارس «نی انبان» است که با نام «همبونه» نیز شناخته می‌شود. این ساز بادی نی‌دار ترکیبی است. در نی انبان، هوا به داخل یک کیسه بزرگ که به یک نی متصل است، منتقل می‌شود. این طراحی به نوازندگان این امکان را می‌دهد که از هوای ذخیره شده در نی انبان برای تولید صدا برای مدت کوتاهی بدون نیاز به دمیدن مداوم استفاده کنند.
مخزن هوای این ساز در دامان نوازنده قرار می‌گیرد و نوازنده می‌تواند با استفاده از بازوهای خود از هر دو طرف به مخزن فشار وارد کند. به دلیل وجود این مخزن هوا، نیازی به استفاده از تکنیک بازگشت نفس که معمولاً برای نواختن سایر سازهای بادی مورد نیاز است، نیست.
ساختار
پوست
جزء اصلی این ساز نی انبان است که از پوست دباغی شده حیوانات چهارپا مانند بز یا گوسفند یا از مشک ساخته می‌شود. این قسمت هوا را ذخیره می‌کند و هم ورودی هوا (دهانه) و هم خروجی هوا (دسته نی) دارد.
دسته:
دسته، غلافی چوبی است که معمولاً از چوب سرو یا بنارد ساخته می‌شود و به شکل ناودان است. درون دسته، دو نی قرار داده شده و با استفاده از موم محکم می‌شوند. هر نی دارای شش سوراخ صدا است که در سر هر کدام، یک نی قرار دارد.
نی‌ها:
نی های ذکر شده همان هایی هستند که روی دسته ساز نصب می شوند.
دهنی:
دهنی جایی است که ساز نواخته می‌شود. این دهنی به شکل قرقره طراحی شده است.
نگهداری از نی انبان
نی انبان از پوست طبیعی حیوانات یا مشک ساخته می‌شود که نیاز به نگهداری دقیق دارد. برای اطمینان از طول عمر و عملکرد صحیح این ساز، لطفاً این دستورالعمل‌ها را دنبال کنید:
۱. قبل از نواختن، ساز را با استفاده از نفس خود به آرامی گرم کنید. این مرحله به ویژه در فصول سرد سال اهمیت دارد.
۲. سعی کنید تا حد امکان از ورود بزاق به داخل ساز جلوگیری کنید.
۳. از دمیدن با شدتی بیش از توان دستگاه خودداری کنید.
۴. به طور منظم روغن کنجد را روی پوست بمالید تا نرمی و خاصیت ارتجاعی آن حفظ شود.
با رعایت این نکات می‌توانید به حفظ کیفیت و عملکرد نی انبان خود کمک کنید.
از پوست طبیعی حیوانات یا مشک ساخته شده است که نیاز به نگهداری دقیق دارد. برای اطمینان از طول عمر و عملکرد صحیح این ساز، لطفاً این دستورالعمل‌ها را دنبال کنید:
۱. قبل از نواختن، ساز را با استفاده از نفس خود به آرامی گرم کنید. این مرحله به ویژه در فصول سرد سال اهمیت دارد.
۲. سعی کنید تا حد امکان از ورود بزاق به داخل ساز جلوگیری کنید.
۳. از دمیدن با شدتی بیش از توان دستگاه خودداری کنید.
۴. به طور منظم روغن کنجد را روی پوست بمالید تا نرمی و خاصیت ارتجاعی آن حفظ شود.
با رعایت این نکات می‌توانید به حفظ کیفیت و عملکرد نی انبان خود کمک کنید.